کوشکی ترکمن

موسیقی ترکمن در ایران؛ از رتبه اول تا آرزوهای تحقق‌نیافته

شنیدی که میگن راست بگو اما نه هر راستی رو ،واقعا میخوام بدونم آدمی که میتونه هر راستی روبگه مگه میشه گاهی هر راستی رو نتونه بگه ؟!!!!!!!!!!!!!!واقعیت های اطرافمون چه وهمی در خود پنهان دارند که ناگزیر حقیقت را در سکوت خفه میکند ،آیا خطری موقعیتهای ما رو تهدید می کند و یا از گفتن حقیقت هیچ سودی عایدمان نمی شودویا از درستی یا نادرستی آنچه حقیقت نامیده ایم تردید داریم و یا شایدپذیرفتن یک حقیقت بیش از همه موجب آزار خودمان شده است ،شاید بپرسی حالا این حقیقت چی هست ؟میگم هر حقیقتی چه فردی ، اجتماعی،فرهنگی،سیاسی هر چه که هست . مطلب رو که گرفتید؟ تو این وب دوستان متفکری هستند که خیلی دلم میخواد نظرشون رو بدونم البته مطالب کلیدی ممکنه در قسمت نظرات باشه پس حتما بخونید  

مردها کاین گریه در فقدان همســــــــر می کنند
بعد مرگ همســـــــر خود ، خاک بر سر می کنند !

خاک گورش را به کیسه ، سوی منزل مـــی برند !
دشت داغ سینــه ی خـــــود ، لاله پرور می کنند

چون مجانین ! خیره بر دیوار و بر در مــی شوند
خاک زیر پای خود ، از گریه ، هــــی ! تر می کنند

روز و شب با عکــس او ، پیوسته صحبت می کنند
دیده را از خون دل ، دریای احمـــــر مــــی کنند !

در میان گریه هاشان ، یک نظر ! با قصد خیـــــر !!
بر رخ ناهیـد و مینـــــا و صنــــــوبر می کنند !

بعدِ چنـــدی کز وفات جانگــــــداز ! او گذشـــت
بابت تسلیّت خــود ! فکـــر دیگـــــر مـــی کنند

دلبری چون قرص ماه و خوشگل و کم سن و سال
جانشیـــــن بی بدیل یار و همســــــر می کنند

کــج نیندیشید !! فکــر همســــــر دیگر نیَند !
از برای بچه هاشان ، فکر مـــادر مـــی کنند !!

تقدیم به ترین دوستم که امیدوارم خوشش بیاد و لذت ببره

حالا چرا ؟

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟                 بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا؟

نوش دارویی و بعد از مرگ سهراب آمدی           سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا؟

عمر ما از مهلت امروز  و فردای تو نیست           من که یک امروز مهمان توام فردا چرا؟

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم                        دیگر اکنون با جوانان ناز ن با ما چرا؟

وه که با این عمر های کوته بی اعتبار                     این همه غافل شدن از چون منی شیدا چرا؟

آسمان چون جمع مشتاقان، پریشان می کند            در شگفتم من نمی باشد ز هم دنیا چرا؟

شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر                   راه عشق است این یکی بی مونس و تنها چرا؟

بی مونس و تنها چرا؟

تنها چرا؟

حالا  چرا . . . ؟!           

«استاد شهریار»

همت ای پیر

پاشو ای مست که دنیا همه دیوانه تست                همه آفاق پر از نعره مستانه تست

در دکان همه باده فروشان تخته است            آنکه باز است همیشه در میخانه تست

دست مشاطه طبع تو بنازم که هنوز               زیور زلف عروسان سخن شانه تست

دور پیوند تسلسل بتو دادند آری                     دست غیبی است که با گردش پیمانه تست

ای زیارتگه زندان قلندر برخیز                  توشه من همه در گوشه انبانه تست

همت ای پیر که کشکول گدایی در کف            رندم و حاجتم آن همت رندانه تست

ای کلید در گنجینه اسرار ازل                   عقل دیوانه گنجی که به ویرانه تست

شمع من دور تو گردمکه بکاخ شب وصل               هر که توفیق پری یافته پروانه تست

در خربات تو سر نیست که ماند در ستار           وای از آن سر که شرابی که خمخانه تست

همه غواص  ادب بودم و هر جا صدفی است         همه بازش دهن از حیرت دردانه  تست

تخت جو دیدم و سرمایه شاهان عجم             که نه با سرمدی شوکت شاهانه تست

در یکی آینه عکس همه آفاق ای جان             این چه جا دوست که در جلوه جانانه تست

زهره گو تا دم صبح آید افسوس بدمد             چشمک نرگس مخمور به افسانه تست

ای گدای سر خوانت همه شاهان جهان           شهریار آمده در باندر خانه تست

«استاد شهریار»  

امیدوارم خوشتون بیاد

در همین حسرت که یک شب راکنارت، مانده ام

در همان پس کوچه ها در انتظارت مانده ام

کوچه اما انتهایش بی کسی بن بست اوست

کوچه ای از بی کسی را بیقرارت مانده ام

مثل دردی مبهم از بیدار بودن خسته ام

در بلنداهای یلدا خسته، زارت مانده ام

در همان یلدا مرا تا صبح،دل زد فال عشق

فال آمد خسته ای از این که یارت مانده ام

 فــــــــال تا آمد مرا گفتی که دیگر،مرده دل

وز همان جا تا به امشب، داغدارت مانده ام

خوب می دانم قماری  بیش این دنیا نـبود

من ولی در حسرت بُردی،خمارت مانده ام

سرد می آید به چشم مست من  چشمت و باز

از همین یلدا به عشق آن بهارت مانده ام

هیچ وقت خودت را برای کسی شرح نده
کسی که تو را دوست داشته باشد نیازی به این کار ندارد
و کسی که تو را دوست ندارد آن را باور نخواهد کرد

من را به غیر عشق به نامی صدا نکن

غم را دوباره وارد این ماجرا نکن

بیهوده پشت پا به غزلهای من نزن

با خاطرات خوب من اینگونه تا نکن

موهات را ببند دلم را تکان نده

در من دوباره فتنه و بلوا به پا نکن

من در کنار توست اگر چشم وا کنی

خود را اسیر پیچ و خم جاده ها نکن

بگذار شهر سرخوش زیبائیت شود

تنها به وصف آینه ها اکتفا نکن

امشب برای ماندنمان استخاره کن

اما به آیه های بدش اعتنا نکن....

من از نگاه سرد تو آوار میشوم

وقتی که یاد تو

در لابلای دفتر اندیشه های من

چون یاسهای خشک

احساس خفته ام راآشفته می کند